Mercedes SLR
Αυτός ήταν ο εντυπωσιακός τίτλος του e-mail που μας προσκαλούσε σε μια εντυπωσιακή ημερίδα στο γαλλικό σιρκουί Πολ Pικάρ, με τις εξωτικές Mercedes-Benz SLR McLaren.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΔΑΡΗΣ
ΦΩΤΟΓPAΦIEΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΕΡΤΕ μας δηλώσεις συμμετοχής να υπογράψουμε, είπαμε μέσα μας, προτού καν δούμε το πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα, που, εκτός των άλλων, είχε την επιγραφή: «SLR UNLIMITED». Διαβάζοντας προσεκτικά το πρόγραμμα, δεν ήξερες από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Από τους οδηγούς αγώνων-εκπαιδευτές, από τις οκτώ SLR, από το γκρουπ των προσκεκλημένων που αποτελούνταν από επιλεγμένους ιδιοκτήτες ή υποψήφιους αγοραστές και ελάχιστους δημοσιογράφους ή από την πρόσκληση-πρόκληση να ανακαλύψουμε τα όρια της κορυφαίας Mercedes στο πλέον σύγχρονο σιρκουί της Ευρώπης;
Να ανακαλύψουμε τα όρια; Μεγαλεπήβολο σχέδιο, αδύνατο να πραγματοποιηθεί από απλούς οδηγούς, όταν η μηχανή είναι το αντικείμενο του πόθου, όχι μόνο των κοινών θνητών, αλλά και των ελάχιστων οικονομικά προνομιούχων αυτού του πλανήτη, που περιμένουν στην ουρά για να την αποκτήσουν, καταβάλλοντας ακόμα και «καπέλο» πάνω στα 435.000 ευρώ, που είναι η ονομαστική αξία της SLR.
Για του λόγου το αληθές, να σας πούμε ότι στη χώρα μας μόλις παρελήφθησαν δύο «κομμάτια» (θα κατασκευαστούν συνολικά 3.500 σε ένα πενταετές κατασκευαστικό πλάνο), ενώ το πρώτο σταθμεύει σχεδόν ένα χρόνο τώρα στα υπόγεια μεγάλης αντιπροσωπείας...
Και ξημέρωσε, επιτέλους, εκείνη η ονειρεμένη ημέρα, με εβδομήντα... ξαναμμένους επισκέπτες (οι περισσότεροι μέλη του διεθνούς τζετ σετ, πελάτες της φίρμας), έτοιμους να φάνε ζωντανές, όχι οκτώ, αλλά εκατόν οκτώ SLR. Αμ, δε...
Οι Γερμανοί δε μασάνε σε τέτοιες εκδηλώσεις. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για σπάνια αυτοκίνητα με ιπποδύναμη 626 ίππους (!) και σχεδόν 80 «κιλά» ροπής από τις 3.250 σ.α.λ. (!). Σιγά μη μας άφηναν να δούμε τα 334 χλμ./ώρα τελικής που υπόσχονται οι δοκιμαστές της, ενώ, από την άλλη, μην μπορώντας να κάνουν τίποτα για τις προσπάθειές μας να... επιβεβαιώσουμε τα 0-100 χλμ./ώρα σε 3,8 δλ., φρόντιζαν να δεχόμαστε στενό «μαρκάρισμα» από τα προπορευόμενα συνοδά αυτοκίνητα, που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οδηγούσαν ο Kρις Γκούντγουιν και η πανέμορφη Kριστίνα Σουρέρ.
Το 7ωρο πρόγραμμα, φυσικά, είχε τεράστιες αναμονές (πολλές φορές μέσα στον ήλιο, με θερμοκρασία μεγαλύτερη των 35° C), πολλούς μπουφέδες, ατέλειωτες συζητήσεις ουσίας, αλλά και... κοινωνικής κριτικής, μερικές βασικές οδηγίες κυρίως για τη σωστή θέση οδήγησης και δέκα γύρους με SLR, σε μια από τις σαράντα διαφορετικές επιλογές διαδρομής (μήκος σχεδόν 2 χλμ.) που μπορούν να προκύψουν μέσα στο φημισμένο σιρκουί. Η διαδρομή, πάντως, ήταν έξυπνα επιλεγμένη, ώστε να μπορείς να εκτιμήσεις μερικά από τα ατέλειωτα προσόντα της κατασκευής, αν κατάφερνες να βρεις τη μίζα...
Αυτή κρύβεται μέσα στο «πόμολο» του μοχλού ταχυτήτων (5άρι αυτόματο κιβώτιο, με τρεις διαφορετικές επιλογές: Sport, Super Sport και Race) και φέρνει άμεσα στη ζωή το 8κύλινδρο σύνολο των 5,5 λίτρων. Από εκεί και πέρα, δεν έχεις παρά να επιλέξεις «Drive» και το επιθυμητό πρόγραμμα του κιβωτίου, να πατήσεις βαθιά το δεξί πεντάλ και να εκμεταλλευτείς, από το pit lane κιόλας, το όποιο κενό σου άφησε μέχρι το πρώτο σικέιν ο πλοηγός-φύλακας άγγελoς, προκειμένου να γευτείς την αγωνιστική επιτάχυνση και, σχεδόν αμέσως μετά, την απίστευτη επιβράδυνση που προσφέρουν τα «κεραμικά» δισκόφρενα σε συνδυασμό με το αερόφρενο (!) που δημιουργεί η αεροτομή υπό γωνία 65° σε σχέση με το έδαφος. Μικρή ευθεία, όπου εύκολα ξεπερνάς τα 150 χλμ., και κατηφορική δεξιά ορθή γωνία, όπου, προκειμένου να στρίψεις σβέλτα, δεν αρκούν οι δυνατότητες της ανάρτησης, ούτε η θεϊκή επιβράδυνση. Πρέπει να πατήσεις και το κερμπ, όπου διαπιστώνεις την εκπληκτική στρεπτική ακαμψία της κατασκευής. Η ανηφορική δεξιά 3ης που ακολουθεί κρύβει πίσω από το χάσιμο μια δύσκολη κατηφορική αριστερή διαρκείας, όπου, αν δεν κατεβάσεις 2η, μένεις εκτεθειμένος και χάνεις πολλά από την επιτάχυνση για την ευθεία που ακολουθεί. Στο τέλος της -αν τα έχεις κάνει όλα σωστά- θα δεις 230 με 240 χλμ./ώρα στο ταχύμετρο και θα αναγκάσεις και πάλι το αερόφρενο να επέμβει, για να στρίψεις τη σχεδόν ορθή Courbe de Signes. Ισιώνεις για λίγο, περνάς στην 3η και, αν δε βάλεις το αριστερό στο φρένο, είναι σίγουρο πως θα χάσεις το παιχνίδι στη Double (διπλή) Droite du Beausset. Ισορροπείς, βγαίνεις, ίσα που ισιώνεις, γκάζι και να το αερόφρενο και πάλι σχεδόν κάθετο, κατέβασμα 2ης, η μακριά μούρη πάνω στο κερμπ και η Virage de Bendor αντικαθίσταται από την ανοιχτή Courbe du Garlaban, όπου η 3η ίσα που προλαβαίνει να αναπτυχθεί μέχρι τα φρένα, που στρώνουν το δρόμο για τη 2η, προκειμένου να ξεπεραστεί η Virage du Lac και η -σχεδόν φουρκέτα- Virage du Pont. Η συνέχεια με γκάζι στο πάτωμα, οριακά πέρασμα σε 4η, με σχεδόν 200 χλμ./ώρα, και ξανά από την αρχή.
Όλα αυτά καμιά δεκαριά φορές, τμηματικά, φυσικά, και για όσους αναρωτιέστε «τι μας λένε τώρα;...» δεν έχουμε σαφή απάντηση, εκτός κι αν από τις φωτογραφίες μπορείτε να καταλάβετε το μέγεθος της ευχαρίστησης.
Διότι, ακόμα και κάτω από την αυστηρή γερμανική επιτήρηση, καταφέραμε να κάνουμε έναν άτυπο αγώνα μέσα στην πλέον σύγχρονη πίστα του κόσμου, οδηγώντας μια καταπληκτική μηχανή που συμπεριφέρεται σαν καθαρόαιμο αγωνιστικό, δε δείχνει ποτέ τα σχεδόν 1.800 κιλά βάρους της και δε χάνει επουδενί την αρχοντιά και τις ανέσεις της.
Η SLR είναι πράγματι αυτό που υπόσχεται. Η κορυφαία έκδοση της -για πολλούς- κορυφαίας φίρμας. Το GT του 21ου αιώνα. ¶ξια απόγονος των Silver Arrows του ’50, της Carrera Panamericana και γνήσιο προϊόν των μονοθεσίων του Kίμι και του Πάμπλο. Eίναι σίγουρο πως, αν ζούσαν οι Pούντολφ Oύλενχαουτ, ¶λφρεντ Nοϊμπάουερ και Xουάν Mανουέλ Φάντζιο, θα την «ευλογούσαν» με τη ψυχή τους._ Ν. Τ.
Y.Γ.: Για την αποστολή μας η ευθύνη «βαρύνει» τον καλό φίλο του περιοδικού Mαρίνο Kακουράτο, που, ουσιαστικά, μας προσκάλεσε στο Πολ Pικάρ!
Πρόγευμα και επιδόρπιο
Στο «περιθώριο» της Wonderful Day, είχαμε την τύχη να οδηγήσουμε SL 50 και SL 55 σε δοκιμασία σλάλομ, ενώ δεν παραλείψαμε κι έναν άτυπο αγώνα με καρτ, όπου είχαμε την ευκαιρία να ντυθούμε στα αγωνιστικά χρώματα της Mercedes. Όλα αυτά, φυσικά, μέσα στο απέραντο και πανέμορφο σιρκουί, όπου ο επισκέπτης και οι συνοδοί του σίγουρα θα βρουν κάτι ενδιαφέρον να κάνουν: από αγωνιστική οδήγηση μέχρι βελτίωση φυσικής κατάστασης.
Ο χρόνος είναι χρήμα
Aπό ένα απόλυτα κοσμικό περιβάλλον, σαν αυτό του Πολ Pικάρ, είναι αδύνατο να λείπουν τα ακριβά μηχανήματα καταγραφής του χρόνου. Αν και ο φωτογραφικός μας φακός δεν κατέγραψε ούτε τα μισά, είναι πολύ πιθανό η αξία αυτών των... καρπών να προσεγγίζει την τιμή μιας SLR.
Circuit Paul Ricard HTTT
Όπου ΗΤΤΤ, σημαίνει High Tech Test Track, λέξεις που σηματοδοτούν την αναγέννηση της ιστορικής πίστας Le Castellet ως «First race track of the third millennium».
Όλα συνέβησαν μετά την τριπλή νίκη του Aλέν Προστ (1988, 1989 και 1990 με McLaren Honda), όταν το Mανί-Kουρ «έκλεψε» το Grand Prix της Γαλλίας από το νότο.
Το 1999 η εταιρεία Excelcis (συμφερόντων Μπέρνι Έκλεστοουν) ανέλαβε την ανακατασκευή της πίστας, που άρχισε το 2001 και τελείωσε το 2003, με τη δημιουργία ενός υπερσύγχρονου πολυχώρου αναψυχής, με βάση το αυτοκίνητο. Σε μια τεράστια έκταση (6 χλμ. περίμετρος) συστεγάζονται μια υπερσύγχρονη πίστα (τηλεμετρία, τρία διαφορετικά είδη τάπητα, 40 εναλλακτικές διαδρομές), ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων (Le Castellet), μια πίστα καρτ, ένα διεθνές (!) αεροδρόμιο και υπερπολυτελείς κτιριακές εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν βιομετρικό κέντρο και εξοπλισμό για βελτίωση της φυσικής κατάστασης.
Την ίδια ώρα, εμείς... σπρωχνόμαστε για το αν η άδεια για Formula 1 θα δοθεί στο Ελληνικό, στα Μέγαρα, στον Ορχομενό, στη Χαλανδρίτσα ή στο Ηράκλειο (τελευταίο νέο!), εκεί, δηλαδή, όπου υπάρχουν από εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο έως μπάζα, βάλτοι και σκουπίδια.
H Kριστίνα και οι Έλληνες...
Όταν την πρωτοείδαμε, φανταστήκαμε πως η Ελβετίδα Kριστίνα Σουρέρ, κατέχει ένα από τα μπάκετ της Mercedes, λόγω του ότι ανήκει στις εξέχουσες παρουσίες του αδύνατου φύλου. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο με χαρά δεχτήκαμε να συνοδηγήσουμε για μερικούς γύρους στην πίστα. Αμέσως μετά... κατάπιαμε την αρχική μας σκέψη, καθώς, εκτός από πανέμορφη, η ψηλή 30άρα αποδείχθηκε και οδηγάρα. Στη γενική μας παραζάλη, δώσαμε... γνωριμία στην ορίτζιναλ ξανθιά, που αμέσως άλλαξε ταχύτητα και διάθεση: «Aπό την Ελλάδα; Aλήθεια; Πανέμορφη χώρα... Eιδικά η Αθήνα... Eκεί συναντάς τους ωραιότερους άντρες της Ευρώπης (!)...»
Ούουπς... Μα, καλά, πώς δε με κατάλαβε από την αρχή; Και γιατί με ρώτησε «αλήθεια;»...